BELEVENISSEN IN DE ( WINTER) TUIN
Verbaasde ik me 30 jaar geleden tijdens een vakantie begin november op Guernsey over de grote hoeveelheid rozen die volop in bloei stonden: dankzij een warme golfstroom heerst daar een subtropisch klimaat. Nu, in ons koude kikkerland staan de rozen niet alleen in november maar zelfs in januari nog in bloei! Hoe bizar is dat! En dan nog niet spreken van een klimaatverandering?!
Wat niet veranderd is dat de tuin altijd al druk bezocht werd door allerlei soorten vogels. Sinds er in boom, struik en aan de schutting noten, zaden, vetbollen en pindakaaspotten hangen lijkt het hier zo nu en dan een overbevolkte snelweg!
De eerst opvallende gasten zijn de grote bonte specht en de Vlaamse gaai.
Omdat ik geen idee heb waarom de Gaai Vlaams zou zijn, ben ik op zoek gegaan naar de oorsprong van zijn naam. De verhalen dat de Gaai wordt gezien als 'gajus' vanwege zijn ondeugden ken ik wel: het is een schreeuwer die er niet voor terugdeinst zijn soortgenoten op stang te jagen en in de maling te nemen. Maar toch: met dat geschreeuw van hem waarschuwt hij ook de andere vogels voor het gevaar dat dreigt. Hij kan toch niet alleen 'boef' zijn?!
In het frans heet de gaai Gai Flammant. Vlaams zou dus een verbastering kunnen zijn van 'flammant'. De betekenis van dit woord gaat in dat geval helemaal verloren: flammant betekend kleurrijk en dat is natuurlijk wel terug te zien in zijn verenkleed! Gai schijnt zo veel te betekenen als 'schreeuwer' en dan zijn we helemaal dichtbij de omschrijving van dit mooie boefje!
Hoe dan ook, dit 'gajes' is meer dan welkom in onze tuin. Elke keer opnieuw is het weer genieten van de prachtige kop, heldere grote ogen en fantastische kleuren op deze saaie grijze winterdagen!
De kauw, schijnt trouwens familie te zijn van de gaai, laat zich ook regelmatig zien. Meest van tijd in het gezelschap van familie en/of vrienden. Op het eerste gezicht veel 'gewoner' van kleur dan de gaai maar als ik goed kijk naar al die schakeringen zwart, blauw- en staalgrijs zie ik ook iets groenigs in het verenpak!
Elke keer dat ik de specht zie gaat er een schokje door mij heen: de vogel springt zó in het oog door het scherpe contrast van zwart, wit en rood, de lijnen tussen de kleuren zo strak! Het zal duidelijk zijn; dit is één van mijn lievelingen....
In de Indiaanse traditie staat de specht symbool voor het volgen van je eigen ritme en vernieuwing.
In middels weet ik dat de specht die ons bezoekt de grote bonte specht is en dat het mannetje een rode vlek op zijn achterhoofd heeft, in tegenstelling tot het vrouwtje. Heel soms zijn ze samen, meestal komen ze afzonderlijk.
Ook de spreeuwen laten zich weer zien: deze soort is vrij lang uit de tuin weggeweest. Blijkbaar hebben zij zich laten verdrijven door een nóg brutalere soort: de halsbandparkieten. Gelukkig hebben zij zich bedacht en zijn ze weer in groten getale aanwezig! Hun kleuren wisselen met elke beweging en lichtval van saai zwart/grijs naar gespikkeld, groen, paars en alle kleuren die daar tussen in zitten......
Uren kan ik voor het raam zitten, fototoestel in de aanslag, tijd en alles wat 'moet' vergetend en genieten van de drukte in de tuin. Zonder verder commentaar voeg ik nog wat foto's van parkieten, meesjes en vinkjes toe....
 |
Wat niet veranderd is dat de tuin altijd al druk bezocht werd door allerlei soorten vogels. Sinds er in boom, struik en aan de schutting noten, zaden, vetbollen en pindakaaspotten hangen lijkt het hier zo nu en dan een overbevolkte snelweg!
De eerst opvallende gasten zijn de grote bonte specht en de Vlaamse gaai.
Omdat ik geen idee heb waarom de Gaai Vlaams zou zijn, ben ik op zoek gegaan naar de oorsprong van zijn naam. De verhalen dat de Gaai wordt gezien als 'gajus' vanwege zijn ondeugden ken ik wel: het is een schreeuwer die er niet voor terugdeinst zijn soortgenoten op stang te jagen en in de maling te nemen. Maar toch: met dat geschreeuw van hem waarschuwt hij ook de andere vogels voor het gevaar dat dreigt. Hij kan toch niet alleen 'boef' zijn?!In het frans heet de gaai Gai Flammant. Vlaams zou dus een verbastering kunnen zijn van 'flammant'. De betekenis van dit woord gaat in dat geval helemaal verloren: flammant betekend kleurrijk en dat is natuurlijk wel terug te zien in zijn verenkleed! Gai schijnt zo veel te betekenen als 'schreeuwer' en dan zijn we helemaal dichtbij de omschrijving van dit mooie boefje!
Hoe dan ook, dit 'gajes' is meer dan welkom in onze tuin. Elke keer opnieuw is het weer genieten van de prachtige kop, heldere grote ogen en fantastische kleuren op deze saaie grijze winterdagen!
De kauw, schijnt trouwens familie te zijn van de gaai, laat zich ook regelmatig zien. Meest van tijd in het gezelschap van familie en/of vrienden. Op het eerste gezicht veel 'gewoner' van kleur dan de gaai maar als ik goed kijk naar al die schakeringen zwart, blauw- en staalgrijs zie ik ook iets groenigs in het verenpak!
Elke keer dat ik de specht zie gaat er een schokje door mij heen: de vogel springt zó in het oog door het scherpe contrast van zwart, wit en rood, de lijnen tussen de kleuren zo strak! Het zal duidelijk zijn; dit is één van mijn lievelingen....
In de Indiaanse traditie staat de specht symbool voor het volgen van je eigen ritme en vernieuwing.
Ook de spreeuwen laten zich weer zien: deze soort is vrij lang uit de tuin weggeweest. Blijkbaar hebben zij zich laten verdrijven door een nóg brutalere soort: de halsbandparkieten. Gelukkig hebben zij zich bedacht en zijn ze weer in groten getale aanwezig! Hun kleuren wisselen met elke beweging en lichtval van saai zwart/grijs naar gespikkeld, groen, paars en alle kleuren die daar tussen in zitten......
Uren kan ik voor het raam zitten, fototoestel in de aanslag, tijd en alles wat 'moet' vergetend en genieten van de drukte in de tuin. Zonder verder commentaar voeg ik nog wat foto's van parkieten, meesjes en vinkjes toe....
Reacties
Een reactie posten